Süütej czaj, czyli herbata po mongolsku

Przepis na herbatę po mongolsku, czyli süütej czaj, stanowi nieodłączny element życia koczowników na stepach Mongolii. Towarzyszy im przy wydarzeniach towarzyskich, takich jak śluby, każda wizycie w cudzej jurcie i… leczenie kaca. Jest elementem rytuału podejmowania gości i sposobem wyrazu swojej życzliwości dla nich. Czarka z nią jest podawana i odbierana dwiema rękami, co jest gestem dziękczynienia. Gospodarz dziękuje gościowi za to, ze zaszczycił go swoją obecnością, gość gospodarzowi – za zaproszenie.

Przepis na tradycyjną mongolską herbatę süütej czaj (herbata z mlekiem) jest dosyć prosty. Potrzebujemy zielonej herbaty, mleka, wody, soli i, opcjonalnie, kawałków tłuszczu, na przykład owczego masła albo łoju.

Gotujemy wodę i zaparzamy herbatę. Przyprawiamy szczyptą soli. Dolewamy mleka i ewentualnie tłuszczu. Nie mieszamy, ale nabieramy napój w chochelkę i wlewamy z powrotem. Czekamy aż nasz czaj lekko się spieni. Gotowe.

Uwaga! Süütej czaj nadaje się do częstowania szanowanych gości, ale podawanie char czaj, czarnej herbaty, gotowanej w samej wodzie, uchodzi za obrazę i wyraz braku szacunku. W Polsce może to być dobry zwyczaj, ale poczęstowanie czymś takim Mongoła jest śmiertelną zniewagą.

Do Süütej czaj można podawać również buuz (bansz), miniaturowe pierożki z mielonym mięsem wołowym i cebulą, oraz ryżem. W tym przypadku mówimy o Bansztai czaj, znów tradycyjnym daniu kultury mongolskiej.